μέλη του σώματος)

-а α.

1. μέλος•

2. ο όρος•

3. (γραμμ.) το άρθρο•

εκφρ.

—корреспондент – αντεπιστέλλον μέλος.

η πρόσθεση (μελών του σώματος)

отказать ¹

-кажу, скажешь

ρ.σ.

1. αρνούμαι• απορρίπτω•

|| (για γάμο) δε δέχομαι, δε συγκατατίθεμαι•

2. στερώ•

|| δεν παραδέχομαι δεν αναγνωρίζω•

3. παλ. απολύω, διώχνω αποπέμπω•

4. (για μηχανισμούς κ.τ.τ.) σταματώ, δε δουλεύω, δε λειτουργώ. || (για μέλη του σώματος, όργανα κ.τ.τ.) δεν υπακούω ή δεν υποτάσσομαι με εγκαταλείπειπουν•

εκφρ.

не -жите в любезности – έχετε την καλωσύνη, κάνετε μου τη χάρη.

отказаться

1. αρνούμαι•

2. παραιτούμαι από κάτι --от наследства παραιτούμαι από την κληρονομιά. || (για σχέσεις, δεσμούς κ.τ.τ.)• διακόπτω απαρνούμαι•

|| εγκταλείπω παρατώ παραιτούμαι• απαρνούμαι•

3. σταματώ, παύω (να υπηρετώ, να εργάζομαι, να υποτάσσομαι κ.τ.τ.).

εκφρ.

не -жусь(не -лся бы) – δεν αρνούμαι, δε θα αρνιόμουν ευχαρίστως•

не -жусь выпить стакан чаю – ευχαρίστως θα πιώ ένα ποτήρι τσάι.

отказать ²

-ажу, -ажешь, παθ. μτχ. παρλθ. χρ. отказанный, βρ: -зан, -а, -о ρ.σ.μ. παλ. (για κληρονομιά) αφήνω, εγκαταλείπω κληροδοτώ.

επ., βρ: -жл, -жела, -жело.

1. βαρύς•

|| μεγάλος•

|| χοντρός•

|| πυκνός•

|| δύσπεπτος•

2. (απλ.) έγκυος.

3. βαρύσωμος. || αδρός• χοντρός, ευμεγάθης (για πρόσωπο, μέλη του σώματος).

4. ηχηρός•

|| άγαρμπος, άκομψος• χοντρός, χοντροκομμένος.

5. δύσκολος, δυσχερής, χαλεπός, ζόρικος•

|| δύστροπος, με βαρύ χαρακτήρα•

|| μεγάλος• δυνατός, ισχυρός, γερός•

|| αυστηρός• σκληρός•

|| σοβαρός, επικίνδυνος•

6. καταθλιπτικός, επαχθής, καταπιεστικός• θλιβερός• σκοτεινός• δυσάρεστος•

|| σκυθρωπός, κατηφής• θλιμμένος, μελαγχολικός (για βλέμμα, φωνή). || απεχθής, δυσάρεστος•, тяжёлый запах άσχημη μυρουδιά.

8. ογκώδης•

εκφρ.

- ая артиллерия – άνθρωπος πάρα πολύ δυσκίνητος•

тяжёлый вес ή тяжёлыйые весовые категории – κατηγορία αθλητών βαρέων βαρών•

- ая голова – βαρύ κεφάλι (ελαφρός πονοκέφαλος)•

тяжёлый день – βαριά μέρα (εντατικής εργασίας ή αποτυχίας)•

-ая промышленность ή индустрия – βαριά βιομηχανία•

- ая рука – βαρύχέρι (που χτυπά δυνατά ή που δεν είναι τυχερό)•

тяжёлый ум – αμβλύνοια, ελαφρόνοια•

- ые фигуры – η βασίλισσα και ο πύργος του σκακιού•

тяжёлый на ногу – δύσκαμπτος στο βάδισμα•

тяжёлый на подъм – α) ασήκωτος από τη θέση του (πολύ αραιά μετακινούμενος ή εξερχόμενος από το σπίτι του), β) νωθρός, οκνηρός, νωχελής•

с -ым сердцем – με βαριά καρδιά, βαρυκάρδιος, βαρύθυμος.

-крою, -кроешь ρ.σ.μ.

1. ανοίγω•

2. (κυρλξ. κ. μτφ.)• αποκαλύπτω, ξεσκεπάζω• φανερώνω•

|| μτφ. εκμυστηρεύομαι•

εκφρ.

раскрыть глаза – ανοίγω τα μάτια (διαφωτίζω)•

раскрыть чью игру – ξεσκεπάζω τις προθέσεις (τα σχέδια) κάποιου.

раскрыться

1. ανοίγω, -ομαι•

|| ανθίζω•

2. φαίνομαι•

3. μτφ. αποκαλύπτομαι, ξεσκεπάζομαι, φανερώνομαι•

4. δημιουργούμαι (για συνθήκες, πρού-θέσεις, δυνατότητες)•

5. (γι.α μέλη του σώματος)• αποκαλύπτομαι, φαίνομαι.

6. (χαρτπ.) καλύπτω όλα τα χαρτιά.

м ἡ πρόθεση, τα τεχνητά μέλη (τοῦ σώματος):

[πρατέζ] ουσ α τα τεχνητά μέλη (του σώματος)

-рою, -роешь, παθ. μτχ. παρλθ. χρ. открытый, βρ: -крыт, -а, -о

ρ.σ.

1. ανοίγω•

|| ξεκλειδώνω•

|| μτφ. αφήνω ελεύθερα κάνω προσιτό•

2. αποκαλύπτω, εμφανίζω, φανερώνω δείχνω•

3. (διάφορες σημ.) открыть свет ανάβω το φως•

4. αρχίζω•

5. αποκαλύπτω, φανερώνω•

6. ανακαλύπτω•

εκφρ.

открыть америку – (ειρν. για γνωστό πια γεγονός) ανακαλύπτω την Αμερική•

открыть глаза кому – ανοίγω τα μάτια κάποιου (κάνω κάποιον να αντιληφθεί)•

открыть счёт – α)ανοίγω λογαριασμό, βάζω χρήματα στο ταμιευτήριο), β) αρχίζω την πληρωμή με λογαριασμό (για τράπεζα)• γ) ανοίγω το σκορ. δ) έχω (κάνω) την πρώτη επιτυχία.

открыться

1. ανοίγω•

|| ξεκλειδώνομαι•

2. ξανοίγομαι, εκτείνομαι, απλώνομαι. || (για μέλη του σώματος)διακρίνομαι, φαίνομαι. || μτφ. αποκαλύπτομαι.

3. γίνομαι γνωστός, έρχομαι στο φως, βγαίνω στην επιφάνεια, στα φόρα• ανακαλύπτομαι•

4. αρχίζω,κάνω έναρξη•

5. εκμυστηρεύομαι όλα.

6. (για πληγή) ανοίγω.

εκφρ.

глаза -лись – τα μάτια άνοιξαν (άρχισα να καταλαβαίνω).

-нет, παρλθ. χρ. отмрз

-ла, -ло

ρ.σ.

1. παγώνω, καταστρέφομαι από τον πάγο•

2. (για μέλη του σώματος) μουδιάζω από το κρύο•

ρ.σ.μ.

1. πλύνω (κυρίως για μέλη του σώματος).

2. πλύνω στα γρήγορα•

3. πλύνω από τα κάτω. || τρώγω, φθείρω, διαβιβρώσκω.

подмыться

πλύνομαι.

подопру, подопршь, παρλθ. χρ. подпр

-ла, -ло, παθ. μτχ. παρλθ. χρ. под-пртый, βρ: -прт, -а

-ο,

επιρ. μτχ. подперев κ. подперши

ρ.σ.

1. μ. υποστηρίζω, βάζω υποστήριγμα•

|| στηρίζω, ακουμπώ.

2. (απλ.) απρόσ. με πιάνει, μού ρχεται (για πόνο,βήχα κ.τ.τ.).

подпереться

στηρίζομαι, ακουμπώ (για μέλη του σώματος).

проболеть ¹

ρ.σ. αρρωσταίνω (για ένα χρον. διάστημα).

проболеть ²

ρ.σ. (για μέλη του σώματος) πονώ (για ένα χρον. διάστημα).

-а, πλθ. тела, тел

-ам ουδ.

1. σώμα•

2. σώμα ανθρώπου, κορμί•

|| το πτώμα.

3. κρέας, σάρκα.

4. κορμός (κύριο μέρος κάθε πράγματος).

5. (στρατ.) κάνη πυροβόλου. || σάρκα καρπού.

εκφρ.

держать кого в чрном -е – κάνω μαύρη τη ζωή κάποιου.

-нет, παρλθ. χρ. терпнул, терпла, -ло

ρ.δ. μουδιάζω, ξυλιάζω (για μέλη του σώματος).

ἀναγκαῖος, α, ον (Hom. et al., in var. mngs.)

① necessary (as meeting need) τὰ μέλη τοῦ σώματος ἀ. ἐστιν the members of the body are nec. 1 Cor 12:22; cp. 1 Cl 37:5; αἱ ἀ. χρεῖαι (Diod S 1, 34; IPriene 108, 80 [c. 129 B.C.]; POxy 56, 6; 1068, 16; Philo, Omn. Prob. Lib. 76; Ath. 22, 4 τῶν ἀναγκαίων ‘genitals’) pressing needs Tit 3:14.—Neut. ἀναγκαῖόν ἐστιν it is necessary w. inf. (and acc.) foll. (PFlor 132, 11 ὅπερ ἀναγκαῖόν σε ἦν γνῶναι. Philo, Migr. Abr. 82; Jos., Vi. 413; Just., D. 68, 4) Ac 13:46. ἀ. ἡγοῦμαι (PFay 111, 19; SIG 867, 9 ἀναγκαῖον ἡγησάμην … φανερὸν ποιῆσαι; 2 Macc 9:21) I consider it necessary 2 Cor 9:5; Phil 2:25. ἀ. ἐστιν, μηδὲν πράσσειν ὑμᾶς ITr 2:2. ὅθεν ἀναγκαῖον (w. ἐστίν to be supplied, as EpArist 197; 205) ἔχειν τι τοῦτον so this one must have someth. Hb 8:3.—Comp. (PLond I, 42, 31 p. 31; Witkowski 36, 21) ἀναγκαιότερόν ἐστιν it is more necessary Phil 1:24.—Subst. of defecation διʼ αὐτῶν μόνων τῶν ἀ. Papias (3:2).

② intimate, as Lat. necessarius of relatives and friends τοὺς ἀ. φίλους close friends Ac 10:24 (cp. Eur., Andr. 671; Dio Chrys. 3, 120; SIG 1109, 51; POslo 60, 5 [II A.D.]; PFlor 142, 2; BGU 625, 26; Jos., Ant. 7, 350; 11, 254).—EDNT. M-M. TW. Spicq. Sv.

σῶμα, ατος, τό (Hom.+) ‘body.’

① body of a human being or animal, body

ⓐ dead body, corpse (so always in Hom. [but s. HHerter, σῶμα bei Homer: Charites, Studien zur Altertumswissenschaft, ELanglotz Festschr., ed. KvonSchauenburg ’57, 206–17] and oft. later, e.g. Memnon: 434 Fgm. 1, 3, 3 Jac. καίειν τὸ ς.=burn the corpse; ins, pap, LXX; PsSol 2:27; TestJob 52:11; ApcMos 34 al.; Philo, Abr. 258; Jos., Bell. 6, 276, Ant. 18, 236; Ar. 4, 3; Mel., P. 28, 196) Mt 14:12 v.l.; 27:59; Mk 15:45 v.l.; Lk 17:37; Ac 9:40; GPt 2:4; pl. J 19:31. W. gen. Mt 27:58; Mk 15:43; Lk 23:52, 55; 24:3, 23; J 19:38ab, 40; 20:12; Jd 9; GPt 2:3. Pl. Mt 27:52; Hb 13:11. AcPlCor 2:27.

ⓑ the living body (Hes. et al.) of animals Js 3:3.—Mostly of human beings Mt 5:29f; 6:22f; 26:12; Mk 5:29; 14:8; Lk 11:34abc; J 2:21; Ro 1:24; 1 Cor 6:18ab; IRo 5:3. τὰ τοῦ σώματος the parts of the body 4:2. Of women αἱ ἀσθενεῖς τῷ σώματι 1 Cl 6:2; cp. Hv 3, 11, 4.—W. and in contrast to πνεῦμα (4 Macc 11:11) Ro 8:10, 13; 1 Cor 5:3; 7:34; Js 2:26. W. and in contrast to ψυχή (Pla., Gorg. 47, 493a; Diod S 34 + 35 Fgm. 2, 30; Appian, Bell. Civ. 5, 112 §467; Ael. Aristid. 45, 17f K.=8 p. 88f D.; Lucian, Imag. 23; PGM 7, 589; Wsd 1:4; 8:19f; 2 Macc 7:37; 14:38; 4 Macc 1:28; ApcEsdr 7:3 p. 32, 13 Tdf.; EpArist 139; Philo; Jos., Bell. 3, 372–78; 6, 55; Just., A I, 8, 4; D. 6, 2 al.; Tat. 13, 1; Ath. 1, 4; Did., Gen. 56, 4; Theoph. Ant. 1, 5 [p. 66, 2]) Mt 6:25ab; 10:28ab; Lk 12:4 v.l., 22f; 2 Cl 5:4 (a saying of Jesus, fr. an unknown source); 12:4; MPol 14:2; AcPl Ha 1, 4. τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα (s. the Christian POxy 1161, 6 [IV A.D.]) 1 Th 5:23. W. and in contrast to its parts (ApcSed 11:13; Mel., P. 78, 563) Ro 12:4; 1 Cor 12:12abc (Ltzm. ad loc.), 14–20 (PMich 149, 4, 26 [II A.D.] ἧπαρ … ὅλον τὸ σῶμα); Js 3:6; 1 Cl 37:5abcd. The body as the seat of sexual function Ro 4:19; 1 Cor 7:4ab (rights over the σῶμα of one’s spouse as Artem. 1, 44 p. 42, 14f; Iren. 1, 13, 3 [Harv. I 119, 10]).—The body as seat of mortal life εἶναι ἐν σώματι be in the body = alive, subject to mortal ills (TestAbr A 9 p. 87, 3 [Stone p. 22]; Poryphr., Abst. 1, 38) Hb 13:3. ἐνδημεῖν ἐν τῷ σώματι 2 Cor 5:6 (s. ἐνδημέω). ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος vs. 8 (s. ἐκδημέω). διὰ τοῦ σώματος during the time of one’s mortal life (cp. Lucian, Menipp. 11, end, Catapl. 23) vs. 10 (s. κομίζω 3, but s. also below in this section). Paul does not know whether, in a moment of religious ecstasy, he was ἐν σώματι or ἐκτὸς (χωρὶς) τοῦ σώματος 12:2f (of Epimenides [A2: Vorsokrat.⁵ I p. 29] it was said ὡς ἐξίοι ἡ ψυχὴ ὁπόσον ἤθελε καιρὸν καὶ πάλιν εἰσῄει ἐν τῷ σώματι; Clearchus, Fgm. 7: καθάπερ ὁ Κλέαρχος ἐν τοῖς περὶ ὕπνου φησίν, περὶ τῆς ψυχῆς, ὡς ἄρα χωρίζεται τοῦ σώματος καὶ ὡς εἴσεισιν εἰς τὸ σῶμα καὶ ὡς χρῆται αὐτῷ οἷον καταγωγίῳ [a resting-place]. In Fgm. 8 Clearchus tells about Cleonymus the Athenian, who seemed to be dead, but awakened after 3 days and thereupon reported everything that he had seen and heard ἐπειδὴ χωρὶς ἦν τοῦ σώματος. His soul is said finally to have arrived εἴς τινα χῶρον ἱερὸν τῆς Ἑστίας; Maximus Tyr. 38, 3a–f Ἀριστέας ἔφασκεν τὴν ψυχὴν αὐτῷ καταλιποῦσαν τὸ σῶμα in order to wander through the universe. He finds faith everywhere. Similarly 10, 2f. See also the story of Hermotimus in Apollon. Paradox. 3 as well as Lucian, Musc. Enc. [The Fly] 7.—On the two kinds of transcendent vision [with or without the body] s. Proclus, In Pla. Rem Publ. II p. 121, 26ff Kroll: οἱ μὲν μετὰ τοῦ σώματος τῶν τοιούτων [like Ἐμπεδότιμος] ἵστορες [=eyewitnesses], οἱ δὲ ἄνευ σώματος [like Κλεώνυμος]. καὶ πλήρεις αἱ παραδόσεις τούτων.). ἀπὼν τῷ σώματι (παρὼν δὲ τῷ πνεύματι) 1 Cor 5:3. ἡ παρουσία τοῦ σώματος 2 Cor 10:10 (παρουσία 1). The body is the instrument of human experience and suffering 4:10ab; Gal 6:17 (allusion AcPlCor 2, 35); Phil 1:20; the body is the organ of a person’s activity: δοξάσατε τὸν θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν glorify God through your body, i.e. by leading an upright life 1 Cor 6:20; cp. Ro 12:1. This may be the place (s. above in this section) for διὰ τοῦ σώματος 2 Cor 5:10 which, in that case, would be taken in an instrumental sense with or through the body (cp. Pla., Phd. 65a; Ps.-Pla., Axioch. 13, 371c; Aelian, NA 5, 26 τὰ διὰ τοῦ σώματος πραττόμενα). In some of the last-named passages (such as Ro 12:1; Phil 1:20; also Eph 5:28 w. parallel in Plut., Mor. 142e: s. HAlmqvist, Plut. u. d. NT ’46, 116f) the body is almost synonymous w. the whole personality (as Aeschin., Or. 2, 58; X., An. 1, 9, 12 τὰ ἑαυτῶν σώματα=themselves. Appian, Syr. 41 §218 παρεδίδου τὸ σῶμα τοῖς ἐθέλουσιν ἀπαγαγεῖν=[Epaminondas] gave himself up to those who wished to take him away, Mithr. 27 §107 ἐς τὸ σῶμα αὐτοῦ=against his person, Bell. Civ. 2, 106 §442 Caesar’s person [σῶμα] is ἱερὸς καὶ ἄσυλος=sacred and inviolable; 3, 39 §157 ἔργον … σῶμα=course of action … person; Mitt-Wilck. I/2, 55, 7 [III B.C.] ἑκάστου σώματος=for every person. See Wilcken’s note).—Because it is subject to sin and death, man’s mortal body as τὸ σῶμα τῆς σαρκός (σάρξ 2cα) Col 2:11 is a σῶμα τῆς ἁμαρτίας Ro 6:6 or τοῦ θανάτου 7:24; cp. 8:11. In fact, σῶμα can actually take the place of σάρξ 8:13 (cp. Herm. Wr. 4, 6b ἐὰν μὴ πρῶτον τὸ σῶμα μισήσῃς, σεαυτὸν φιλῆσαι οὐ δύνασαι; 11, 21a.—Cp. Hippol., Ref. 5, 19, 6). As a σῶμα τῆς ταπεινώσεως lowly body it stands in contrast to the σῶμα τῆς δόξης glorious body of the heavenly beings Phil 3:21. In another pass. σῶμα ψυχικόν of mortals is opposed to the σῶμα πνευματικόν after the resurrection 1 Cor 15:44abc.—Christ’s earthly body, which was subject to death (Orig., C. Cels. 2, 9, 13) Ro 7:4; Hb 10:5 (Ps 39:7 v.l.), 10; 1 Pt 2:24; AcPlCor 2:16f. τὸ σῶμα καὶ τὰ ὀστᾶ καὶ τὸ πνεῦμα Χριστοῦ 2:32. τὸ σῶμα τῆς σαρκὸς αὐτοῦ Col 1:22. Esp. in the language of the Eucharist (opp. αἷμα) Mt 26:26; Mk 14:22; Lk 22:19; 1 Cor 10:16 (GBornkamm, NTS 2, ’56, 202–6); 11:24, 27, 29. S. the lit. s.v. ἀγάπη 2 and εὐχαριστία 3, also JBonsirven, Biblica 29, ’48, 205–19.—ἓν σῶμα a single body 1 Cor 6:16 (cp. Jos., Ant. 7, 66 Δαυίδης τήν τε ἄνω πόλιν κ. τὴν ἄκραν συνάψας ἐποίησεν ἕν σῶμα; Artem. 3, 66 p. 196, 9; RKempthorne, NTS 14. ’67/68, 568–74).

② pl. σώματα slaves (Herodas 2, 87 δοῦλα σώματα; Polyb. et al.; oft. Vett. Val.; ins, pap; Gen 36:6; Tob 10:10; Bel 32; 2 Macc 8:11; Jos., Ant. 14, 321; cp. our colloq. ‘get some bodies for the job’) Rv 18:13 (cp. Ezk 27:13; the abs. usage rejected by Atticists, s. Phryn. 378 Lob.).

③ plant and seed structure, body. In order to gain an answer to his own question in 1 Cor 15:35 ποίῳ σώματι ἔρχονται; (i.e. the dead after the resurrection), Paul speaks of bodies of plants (which are different in kind fr. the ‘body’ of the seed which is planted.—Maximus Tyr. 40, 60e makes a distinction betw. the σώματα of the plants, which grow old and pass away, and their σπέρματα, which endure.—σώματα of plants also in Apollon. Paradox. 7 [after Aristot.]) vs. 37f, and of σώματα ἐπουράνια of the heavenly bodies vs. 40 (cp. Ps.-Aristot., De Mundo 2, 2 the stars as σώματα θεῖα; Maximus Tyr. 21, 8b οὐρανὸς κ. τὰ ἐν αὐτῷ σώματα, acc. to 11, 12a οἱ ἀστέρες; 40, 4h; Sallust. 9 p. 18, 5).

④ substantive reality, the thing itself, the reality in imagery of a body that casts a shadow, in contrast to σκιά (q.v. 3) Col 2:17.

⑤ a unified group of people, body fig. ext. of 1, of the Christian community or church (cp. Cyr. Ins. 58, ‘body of the Hellenes’; Polyaenus, Exc. 18, 4 of the phalanx; Libanius, Or. 1 p. 176, 25 F. τὸ τῆς πόλεως ς.; Plut., Philop. 360 [8, 2]), esp. as the body of Christ, which he fills or enlivens as its Spirit (in this case the head belongs with the body, as Appian, Bell. Civ. 3, 26 §101, where a severed head is differentiated from τὸ ἄλλο σῶμα=the rest of the body), or crowns as its Head (Hdt. 7, 140; Quint. Smyrn. 11, 58; SIG 1169, 3; 15 κεφαλή w. σῶμα as someth. equally independent; Orig., C. Cels. 6, 79, 27): οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ Ro 12:5. Cp. 1 Cor 10:17; 12:13, 27; Eph (s. Schlier s.v. ἐκκλησία 3c) 1:23; 2:16; 4:12, 16; 5:23, 30; Col 1:18, 24; 2:19; 3:15; ISm 1:2; Hs 9, 17, 5; 9, 18, 3f. ἓν σῶμα καὶ ἓν πνεῦμα Eph 4:4; cp. Hs 9, 13, 5; 7 (Iambl., Vi. Pyth. 30, 167: all as ἓν σῶμα κ. μία ψυχή; also Just., D. 42, 3) διέλκομεν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ καὶ στασιάζομεν πρὸς τὸ σῶμα τὸ ἴδιον 1 Cl 46:7.—T Schmidt, Der Leib Christi (σῶμα Χριστοῦ) 1919; EKäsemann, Leib u. Leib Christi ’33 (for a critique s. SHanson, Unity of the Church in the NT ’46, 113–16); ÉMersch, Le Corps mystique du Christ² ’36; AWikenhauser, D. Kirche als d. myst. Leib Christi, nach dem Ap. Pls² ’40; EPercy, D. Leib Christi in d. paulin. Homologumena u. Antilegomena ’42; RHirzel, Die Person: SBMünAk 1914 H. 10 p. 6–28 (semantic history of σῶμα); WKnox, Parallels to the NT use of σῶμα: JTS 39, ’38, 243–46; FDillistone, How Is the Church Christ’s Body?: Theology Today 2, ’45/46, 56–68; WGoossens, L’Église corps de Christ d’après St. Paul² ’49; CCraig, Soma Christou: The Joy of Study ’51, 73–85; JRobinson, The Body: A Study in Pauline Theol. ’52; RBultmann, Theol. of the NT, tr. KGrobel ’51, 192–203; HClavier, CHDodd Festschr. ’56, 342–62; CColpe, Zur Leib-Christi Vorstellung im Eph, ’60, 172–87; KGrobel, Bultmann Festschr. ’54, 52–59; HHegermann, TLZ 85, ’60, 839–42; ESchweizer, ibid. 86, ’61, 161–74; 241–56; JMeuzelaar, D. Leib des Messias, ’61; MDahl, The Resurrection of the Body, ’62; RJewett, Paul’s Anthropological Terms, ’71, 201–304; JZiegler, NovT 25, ’83, 133–45 (LXX); JDunn: JSNT Suppl. 100, ’94, 163–81 (Col.).—B. 198. New Docs 4, 38f. DELG. M-M. TW. Sv.

μέλος, ους, τό (Hom.+)

① a part of the human body, member, part, limb lit., of parts of the human body (cp. Did., Gen. 8 A, 7) καθάπερ ἐν ἑνὶ σώματι πολλὰ μ. ἔχομεν as we have many parts/members in one body Ro 12:4ab; cp. 1 Cor 12:12a, 14, 18–20, 25f; Js 3:5 (Apollod. [II B.C.]: 244 Fgm. 307 Jac. κράτιστον τῶν μελῶν ἡ γλῶσσα). τὰ μ. τοῦ σώματος the parts of the body (Diod S 5, 18, 12; Philo, In Flacc. 176; Orig., C. Cels. 7, 38, 13) 1 Cor 12:12b, 22; 1 Cl 37:5; Dg 6:2. W. σάρξ 6:6. μ. σκοτεινόν Lk 11:36 v.l. W. gen. of pers. Mt 5:29f (cp. Sextus 13); Ro 6:13ab; 19ab; 7:5, 23ab; Js 3:6; 4:1 (the pl. in these pass. may also refer to the ‘body’ as the sum of its parts, but the pl. τὰ μέλη Pind., N. 11, 15 which has been used in support does not mean the body as such, but is used with pathos in reference to the athlete’s limbs, so vital to his profession, as θνατά, i.e. while enjoying vigor the athlete must recognize his mortality). συγκοπὴ μελῶν mangling of limbs (leading to martyrdom; Diod S 17, 83, 9 describes a procedure of this kind) IRo 5:3.—Metaph. of sinful characteristics or behavior νεκρώσατε τὰ μέλη τὰ ἐπὶ τῆς γῆς put to death your worldly parts = put to death whatever in you is worldly Col 3:5.

② a part as member of a whole, member fig. extension of 1: of the many-sided organism of the Christian community (on the figure of the body and its members, a favorite one in ancient lit., e.g. Aristot., Pol. 1253a 20–29; cp. Ar. 13, 5; Ath. 8, 1; s. Ltzm., Hdb. on 1 Cor 12:12; WNestle, D. Fabel des Menenius Agrippa: Klio 21, 1927, 350–60): the individual Christians are members of Christ, and together they form his body (for this idea cp. Simplicius in Epict. p. 70, 51: souls are μέρη τοῦ θεοῦ; 71, 5.—At p. 80, 54 the soul is called μέρος ἢ μέλος τοῦ θεοῦ; Iren. 5, 2, 2 [Harv. II 319, 2, 1]) 1 Cor 12:27; Eph 5:30; 1 Cl 46:7; IEph 4:2; ITr 11:2; cp. Eph 4:16 v.l. ἀλλήλων μέλη members of each other Ro 12:5; Eph 4:25; 1 Cl 46:7b. In 1 Cor 6:15a for a special reason the σώματα of the Christians are called μέλη Χριστοῦ. Since acc. to Paul’s understanding of Gen 2:24 sexual intercourse means fusion of bodies (1 Cor 6:16), relations w. a prostitute fr. this point of view become particularly abhorrent vs. 15b.—DELG. M-M. TW. Sv.

μέλος, εος, τό,

A limb, in early writers always in pl., Il.7.131, Pi.N. 1.47, etc. ( κατὰ μέλος is corrupt for κατὰ μέρος in h.Merc. 419); μελέων ἔντοσθε within my bodily frame, A.Pers. 991 (lyr.), cf. Eu. 265 (lyr.); κατὰ μέλη ([etym.] - εα) limb by limb, like μελεϊστί, Pi.O.1.49, Hdt.1.119;

τὰ τοῦ σώματος μέλη καὶ μέρη Pl.Lg. 795e

; μέλη ποιεῖν dismember, LXX 2 Ma.1.16: later in sg., AP9.141, Gal.UP12.3,al.;

ἡ κατὰ μέλος τομή Str.2.1.30

.

2 metaph.,

ἐσμὲν.. ἀλλήλων μέλη Ep.Rom.12.5

, cf. 1 Ep.Cor.6.15.

3 features, form,

οὐκέτ' ἐγὼ.. γονέων μ. ὄψομαι BMus.Inscr.1077

([place name] Sudan).

B esp. musical member, phrase: hence, song, strain, first in h.Hom.19.16 (pl.), of the nightingale (the Hom. word being μολπή), cf. Thgn.761, etc.;

μέλη βοῶν ἄναυλα S.Fr. 699

; esp. of lyric poetry,

τὸ Ἀρχιλόχου μ. Pi.O.9.1

; ἐν μέλεϊ ποιέειν to write in lyric strain, Hdt.5.95, cf. 2.135;

ἐν μέλει ἤ τινι ἄλλῳ μέτρῳ Pl.R. 607d

, cf. D.H. Comp.11;

Ἀδμήτου μ. Cratin.236

; μέλη, τά, lyric poetry, choral songs, opp. Epic or Dramatic verse, Pl.R. 379a, 607a, al.; [μ.] ἐκ τριῶν συγκείμενον, λόγου τε καὶ ἁρμονίας καὶ ῥυθμοῦ ib. 398d.

b lyric portion of the Comic παράβασις, Heph.Poëm.8.2.

2 music to which a song is set, tune, Arist.Po. 1450a14; opp. ῥυθμός, μέτρον, Pl.Grg. 502c; opp. ῥυθμός, ῥῆμα, Id.Lg. 656c; Κρητικόν, Καρικόν, Ἰωνικὸν μ., Cratin.222, Pl.Com.69.12,14: metaph., ἐν μέλει properly, correctly,

ἐν μ. φθέγγεσθαι Pl.Sph. 227d

; παρὰ μέλος incorrectly, inopportunely,

πὰρ μ. ἔρχομαι Pi.N.7.69

;

παρὰ μ. φθέγξασθαι Pl.Phlb. 28b

, Lg. 696d;

παρὰ μέλος λαμπρύνεσθαι Arist.EN 1123a22

, cf. EE 1233a39.

3 melody of an instrument,

φόρμιγξ δ' αὖ φθέγγοιθ' ἱερὸν μ. ἠδὲ καὶ αὐλός Thgn.761

;

αὐλῶν πάμφωνον μ. Pi.P.12.19

;

πηκτίδων μέλη S.Fr. 241

: generally, tone,

μ. βοῆς E.El. 756

. [In h.Merc. 502 θεὸς δ' ὑπὸ καλὸν ἄεισεν must be read for θεὸς δ' ὑπὸ μέλος ἄεισεν, and Ἕλλησιν δ' ᾄδων μέλεα καὶ ἐλέγους is corrupt in Epigr. ap. Paus.10.7.6.]

μέρος, εος, τό, ([etym.] μείρομαι) first in h.Cer. 399 (v. infr. IV), h.Merc.53 (v. infr. II.2):—

A share, portion, Pi.O.8.77, Hdt.1.145, Berl.Sitzb. 1927.167 ([place name] Cyrene), etc.;

μέρος ἔχοντα Μουσᾶν B.3.71

;

ἔχει δόμων μ. E.Ph. 483

;

κτεάνων μ. A.Ag. 1574

(anap.);

συμβαλέσθαι τὸ μ. D.41.11

; τὰ μ. τινῶν κομίζεσθαι ibid.;

λαβεῖν τῆς μεθόδου τὸ μ. Arist. Pol. 1295a3

; of work put out to contract, allotment, IG22.463.7, 26.

2 heritage, lot, destiny,

μεθέξειν τάφου μ. A.Ag. 507

;

ἔχετον κοινοῦ θανάτου μ. S.Ant. 147

(anap.); τοῦτο γὰρ.. σπάνιον μ. is a rare portion, E.Alc. 474 (lyr.); ἀπὸ μέρους προτιμᾶσθαι from considerations of rank or family, Th.2.37.

II one's turn,

ἐπείτε αὐτῆς μ. ἐγίνετο τῆς ἀπίξιος Hdt.3.69

;

μ. ἑκατέρῳ νέμειν Id.2.173

; ὅταν ἥκῃ μ. ἔργων the turn or time for.., A.Ch. 827 (lyr.), cf. Pl.R. 540b; ἀγγέλου μ. his turn of duty as messenger, A.Ag. 291.

2 with Preps., ἀνὰ μέρος in turn, successively, E.Ph. 478, Arist.Pol. 1287a17;

κατὰ μέρος h.Merc.53

, Th.4.26, etc.; κατὰ μ. λέγειν severally, Pl.Tht. 157b; κατὰ μέρη ἄκουε ib. 182b; τὰ κατὰ μέρος the particulars, Phld.Sign. 23, D.1.22; τὸ κατὰ μ. ἄστρον ib.3.9; ἐν μέρεϊ in turn, Hdt.1.26, al.; κλῦθί νυν ἐν μ., ἀντάκουσον ἐν μ., A.Ch. 332 (lyr.), Eu. 198; by turns, in succession, Id.Ag. 332, 1192, Th.8.93;

ἐν μ. καὶ ἐφεξῆς Pl. Lg. 819b

; ἐν τῷ μέρει in one's turn, Hdt.5.70, E.Or. 452, Ar.Ra.32, 497, Pl.Grg. 462a; ἐν τῷ μ. καὶ παρὰ τὸ μ. in and out of turn, X.An. 7.6.36; παρὰ μέρος in turn, by turns,

ἄρχειν Plu.Fab.10

, cf. Ant. Lib.30.1, Nicom.Ar.1.8.10, Iamb.in Nic.p.33 P.; [

ἡ ψυχὴ] παρὰ μ. ἐν τῇ γενέσει γίνεται καὶ ἐν τοῖς θεοῖς ἐστιν Procl.Inst. 206

(but also, partially, Alciphr.3.66).

III the part one takes in a thing,

μέτεστι χὑμῖν τῶν πεπραγμένων μ. E.IT 1299

; ὑμέτερον μ. [ἐστί] c. inf., Pl.La. 180a.

2 freq. in periphrases, τοὐμὸν μέρος, τὸ σὸν μ., my or thy part, i.e. simply I or me, thou or thee,

ὅσον τὸ σὸν μ. S.OT 1509

, cf. Ant. 1062, Pl.Cri. 45d: abs. as Adv., τοὐμὸν μ. as to me,

οὐ καμῇ τοὐμὸν μ. S.Tr. 1215

, cf. E.Heracl. 678; τὸ σὸν μέρος as to thee, S.OC 1366;

τοὐκείνου μ. E.Hec. 989

: rarely,

κατὰ τὸ σὸν μ. Pl.Ep. 328e

.

IV part, opp. the whole,

ὡρέων τρίτατον μ. h.Cer. 399

, etc.; τρίτον κασιγνητᾶν μ., i. e. one of three sisters, Pi.P.12.11;

μέρει τινὶ τῶν βαρβάρων Th.1.1

; τὰ δύο μ. two-thirds, ib. 104, Aeschin. 3.143, D.59.101;

τρία μέρη.., τὸ δὲ τέταρτον Nic.Dam.130.17

J.; οὐδὲν ἂν μέρος οὖσαι φανεῖεν τῶν .. no fraction of.., i. e. infinitesimal compared with.., Isoc.5.43, cf.12.54; ὅσα ἄλλα μ. ἐντὸς τοῦ Ἴστρου parts of the country, regions, Th.2.96, cf. 4.98; ξυγκαταδουλοῦν.. τὸ τῆς θαλάσσης μ., i. e. the sea as their part of the business, Id.8.46: hence, branch, business, matter, Men.Epit.17, Pk. 107, Plb.1.4.2, 1.20.8, al., PRyl. 127 (i A.D.);

τὰ τοῦ σώματος μέλη καὶ μ. Pl.Lg. 795e

; division of an army, X.An.6.4.23, etc.; class or party, Th.2.37, D.18.292; of the factions in the circus,

πρασίνων μ. POxy.145.2

(vi A.D.); party in a contract or lawsuit, BGU168.24 (ii A.D.), PRein.44.34 (ii A.D.); caste, Str.15.1.39:—special uses, in Geom., direction, ἐπὶ θάτερον μ. interpol. in Archim.Aequil.1.13, cf. Euc.1.27, al.: Arith., submultiple, Id.7 Def.3, 4; τὰ μ. the denominators of fractions, Hero *Stereom.2.14: Gramm., μ. τῆς λέξεως part of speech, Arist.Po. 1456b20, D.H.Comp. 2: more freq.

μ. λόγου D.T.634.4

, A.D.Pron.4.6, al.; μ. λόγου, also, = word, S.E.M.1.159, Heph.1.4 (v. λόγος IX. 3 c); section of a document, Mitteis Chr.28.30 (iii B. C.), etc.

2 abs. as Adv., μέρος τι in part, Th.4.30, etc.; μέρος μέν τι.., μέρος δέ τι .. X.Eq.1.12; τὸ πλεῖστον μ. for the most part, D.S.22.10.

b with Preps.,

κατά τι μέρος Pl.Lg. 757e

;

κατὰ τὸ πολὺ μ. Id.Ti. 86d

; ἐκ μέρους in part,

γινώσκομεν 1 Ep.Cor.13.9

(but ἐκ μ. τινός by the side of, LXX 1 Ki. 6.8; ἐκ μ. τῶν ὁρίων ib.Nu.20.16; ἐκ τοῦ ἑνὸς μέρους ib.8.2); ἐκ τοῦ πλείστου μ. for the most part, Hdn.8.2.4; ἀπὸ μέρους in part, Antip.Stoic.3.249, BGU1201.15 (i A.D.), 2 Ep.Cor.2.5;

ἐπὶ μέρους Luc.

Bis Acc.2; τὰς ἐπὶ μέρους γράφειν πράξεις special histories, Plb. 7.7.6;

αἱ ἐπὶ μ. συντάξεις Id.3.32.10

; πρὸς μέρος in proportion, Th. 6.22, D.36.32.

3 ἐν μέρει τινὸς τιθέναι, etc., to put in the class of.., consider as so and so,

εἰ ἐν ἀρετῆς τιθεῖς μέρει τὴν ἀδικίαν Pl.R. 348e

;

οὐ τίθημ' ἐν ἀδικήματος μ. D.23.148

; also

ἐν τεκμηρίου μ. ποιεῖσθαι τἀδίκημα Id.44.50

; ἐν οὐδενὸς εἶναι μ. to be as no one, Id.2.18;

μήτ' ἐν ἀνθρώπου μ. μήτ' ἐν θεοῦ ζῆν Alex.240.2

; ἐν προσθήκης μ. as an appendage, D.11.8;

ἐν ὑπηρέτου καὶ προσθήκης μ. γίγνεσθαι Id.3.31

;

ἐν χάριτος μ. Id.21.165

; τοῦτ' ἐν εὐεργεσίας ἀριθμήσει μ. ib.166;

ἐν ἰδιώτου μ. διαγαγεῖν Isoc.9.24

;

ὡς ἐν παιδιᾶς μ. Pl.R. 424d

; also

εἰς εὐεργεσίας μέρος καταθέσθαι D.23.17

.

4 in local sense, district, POxy.2113.25 (iv A.D.).

5 in Neo-Platonism, by way of species or element,

ἐν μέρει καὶ ὡς στοιχεῖον Dam.Pr. 193

; οὕτω ὁ μέγας Ἰάμβλιχος ἐνόησεν τὸ ἓν ὂν ἐν μέρει ἑκάτερον ib. 176;

πάντα μὲν ἅμα, ἐν μέρει δὲ ἕκαστον Plot.3.6.18

.